Wat is hyaluronzuur?
Hyaluronzuur (HA), ook bekend als hyaluronan of hyaluronaat, is een koolhydraat, meer specifiek een mucopolysacharide dat van nature in het menselijk lichaam voorkomt. Het kan enkele duizenden suikers (koolhydraten) lang zijn. Wanneer het niet gebonden is aan andere moleculen, bindt het zich aan water, waardoor het een stijve, stroperige kwaliteit krijgt, vergelijkbaar met “Jello”. Deze stroperige gel is tegenwoordig een van de meest onderzochte stoffen in de geneeskunde, met duizenden onderzoeken, voornamelijk op het gebied van orthopedie en oogchirurgie. De functie ervan in het lichaam is onder meer het binden van water en het smeren van beweegbare delen van het lichaam, zoals gewrichten en spieren. Dankzij de consistentie en weefselvriendelijkheid kan het nuttig zijn in huidverzorgingsproducten als een uitstekende vochtinbrengende crème. Omdat HA een van de meest hydrofiele (waterminnende) moleculen in de natuur is met talloze voordelen voor het menselijk lichaam, kan het worden omschreven als “de vochtinbrengende crème van de natuur”

Hyaluronzuurvoordelen voor het lichaam?
Wanneer we de gewrichten van het menselijk lichaam vergelijken met die van een automotor, bootst de gewrichtsvloeistof in het lichaam de olie in een automotor na. We vervangen allemaal regelmatig de olie in onze automotoren, omdat de hitte en wrijving de viscositeit van de olie aantasten. De olie wordt dunner en kan de metalen oppervlakken minder goed beschermen tegen overmatige slijtage. Hyaluronzuur komt op dezelfde manier ten goede aan onze gewrichten. Naarmate we ouder worden, neemt de viscositeit van de gewrichtsvloeistof af. HA helpt de normale gewrichtsdemping te behouden.

Wat is de chemische structuur van hyaluronzuur?
Het wordt van nature geproduceerd in het menselijk lichaam en is chemisch geclassificeerd als een glycosaminoglycaan. In het lichaam presenteert hyaluronzuur zichzelf altijd als een groot molecuul met een hoog molecuulgewicht. Het molecuul bestaat uit een zich herhalende reeks van twee gemodificeerde eenvoudige suikers, de ene genaamd glucuronzuur en de andere N-acetylglucosamine. Deze verbindingen zijn beide negatief geladen en wanneer ze worden samengevoegd, stoten ze af en vormen ze een uitzonderlijk lang uitgestrekt molecuul (hoog molecuulgewicht). HA-moleculen die lang en groot van formaat zijn, produceren een hoog viskeus (smerend) effect dat compressie weerstaat en ervoor zorgt dat onze gewrichten en huid gewicht kunnen dragen.

Wanneer werd hyaluronzuur ontdekt?
HA werd voor het eerst commercieel gebruikt in 1942 toen Endre Balazs patent aanvroeg om het te gebruiken als vervanging voor eiwit in bakkerijproducten. De ontdekking ervan was zeer uniek. Er is nog nooit een ander molecuul ontdekt dat zulke unieke eigenschappen heeft voor het menselijk lichaam. Balazs werd de belangrijkste expert op het gebied van HA en deed de meeste ontdekkingen met betrekking tot de voordelen van hyaluronzuur.

Waar bevindt hyaluronzuur zich in het lichaam?
Hyaluronzuur wordt van nature in vrijwel elke cel van het lichaam aangetroffen en komt in hoge concentraties op specifieke lichaamslocaties voor. Op elke lichaamslocatie heeft het een andere functie. Helaas heeft HA ook een halfwaardetijd (de tijd die nodig is voordat het molecuul wordt afgebroken en uit het lichaam wordt uitgescheiden) van minder dan 3 dagen en mogelijk zelfs slechts één dag in de huid. Om deze reden is het absoluut noodzakelijk dat het lichaam zichzelf voortdurend aanvult met HA. Hieronder staan ​​enkele van de gebieden in het menselijk lichaam waar dit aanwezig is en van cruciaal belang is voor de anatomische functie.

Hyaluronzuur in botten en kraakbeen
Hyaluronzuur wordt aangetroffen in alle botten en kraakbeenstructuren door het hele lichaam. Beide structuren bieden een veerkrachtige stijfheid aan de structuur van het menselijk lichaam. HA wordt vooral aangetroffen in verschillende vormen van kraakbeen, maar niet meer dan in het hyaliene kraakbeen. Zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, is hyaline de afkorting van hyaluronzuur. Hyalienkraakbeen bedekt de uiteinden van de lange botten waar articulatie (buigen) plaatsvindt en zorgt voor een dempend effect op de botten. Het hyaliene kraakbeen wordt het “kraakbeenkraakbeen” genoemd vanwege zijn weerstand tegen slijtage. Hyalien kraakbeen ondersteunt ook het puntje van de neus, verbindt de ribben met het borstbeen en vormt het grootste deel van het strottenhoofd en het ondersteunende kraakbeen van de luchtpijp en de bronchiën in de longen.

Hyaluronzuur in gewrichtsvloeistof
Gewrichten (zoals de ellebogen en knieën) zijn omgeven door een membraan dat het synoviale membraan wordt genoemd en dat een capsule vormt rond de uiteinden van de twee scharnierende botten. Dit membraan scheidt een vloeistof af die de synoviale vloeistof wordt genoemd. Gewrichtsvloeistof is een stroperige vloeistof met de consistentie van motorolie. Het heeft vele functies, maar niets meer dan het bieden van de elastische schokabsorberende eigenschappen van het gewricht. De op één na belangrijkste functie van het gewricht is het transporteren van voedingsstoffen naar het kraakbeen en het verwijderen van afval uit het gewrichtskapsel.

Hyaluronzuur in pezen en ligamenten/bindweefsel
Bindweefsel komt overal in het lichaam voor. Het doet veel meer dan lichaamsdelen met elkaar verbinden; het heeft vele vormen en functies. De belangrijkste functies zijn onder meer binding, ondersteuning, bescherming en isolatie. Een voorbeeld van bindweefsel zijn de koordachtige structuren die spieren met bot (pezen) en bot met bot (ligamenten) verbinden. In al het bindweefsel zijn er drie structurele elementen. Het zijn grondstoffen (hyaluronzuur), rekbare vezels (collageen en elastine) en een fundamenteel celtype. Terwijl alle andere primaire weefsels in het lichaam voornamelijk uit levende cellen bestaan, bestaan ​​bindweefsels grotendeels uit een niet-levende grondsubstantie, het hyaluronzuur, dat de levende cellen van het bindweefsel scheidt en beschermt. De scheiding en demping zorgen ervoor dat het weefsel gewicht kan dragen, grote spanning kan weerstaan ​​en misbruik kan doorstaan ​​zoals geen enkel ander lichaamsweefsel dat zou kunnen. Dit alles wordt mogelijk gemaakt door de aanwezigheid van het HA en zijn vermogen om de gelatineuze grondsubstantievloeistof te vormen.

Hyaluronzuur in hoofdhuidweefsel en haarzakjes
Structureel is de hoofdhuid identiek aan het huidweefsel dat zich door het hele lichaam bevindt, behalve dat het ook ongeveer 100.000 haarzakjes bevat die haar veroorzaken. Eigenlijk zijn het haar en de haarzakjes een derivaat van huidweefsel. Er zijn twee onderscheidende huidlagen: één de epidermis (buitenste laag) die aanleiding geeft tot het beschermende schild van het lichaam en de andere de dermale laag (diepe laag) die het grootste deel van de huid vormt en waar de haarzakjes zitten. bevindt zich. Deze huidlaag bestaat uit bindweefsel en het bindweefsel, met zijn gelatineuze vloeistofachtige eigenschappen, biedt ondersteuning, voedt en hydrateert de diepe lagen van de hoofdhuid. Het resultaat is gezond glanzend haar en een gehydrateerde hoofdhuid. Nogmaals, dit alles wordt mogelijk gemaakt door de aanwezigheid van HA in de hoofdhuid.

Hyaluronzuur in lippen
De lippen zijn een kern van skeletspieren bedekt door huidweefsel. De huidlaag van de lippen bestaat voornamelijk uit bindweefsel en de componenten hyaluronzuur en collageen die de structuur (vorm) en molligheid aan de lippen geven. De HA bindt zich aan water en creëert een gelatineuze vloeistof die het omliggende weefsel hydrateert en het collageen (verantwoordelijk voor het strak houden van de huid) gevoed en gezond houdt. Het resultaat is gezonde, goed gehydrateerde en dikke lippen die goed beschermd zijn tegen de omgeving.

Hyaluronzuur in de ogen
Hyaluronzuur is sterk geconcentreerd in de oogbol. De vloeistof in het oog, het glasvocht genaamd, bestaat bijna volledig uit hyaluronzuur. De HA geeft de vloeistof in het oog een stroperige, gelachtige eigenschap. Deze gel werkt als schokdemper voor het oog en dient tevens om voedingsstoffen naar het oog te transporteren. HA is tijdens procedures rechtstreeks in het oog geïnjecteerd om de vorm van het oog tijdens de operatie te helpen behouden. Er wordt gezegd dat onze ogen na het vijfde levensdecennium stoppen met het produceren van het broodnodige hyaluronzuur, wat resulteert in verschillende oogbehoeften.

Hyaluronzuur in tandvleesweefsel
Het tandvlees (gingivoe) bestaat uit dicht vezelig bindweefsel (ligamenten) dat de tanden aan het aveloaire bot (kaakbot) bevestigt. Nogmaals, bindweefsel bestaat uit vezelig weefsel omgeven door hyaluronzuur (extracellulaire matrix). Zonder de aanwezigheid van HA wordt het tandvleesweefsel ongezond. Als het aanwezig is, draagt ​​het bij aan de treksterkte van de ligamenten die de tand op zijn plaats houden door te zorgen voor hydratatie en voeding. Het resultaat is een gezond tandvlees.

Hyaluronzuur in de huid
Hoewel hyaluronzuur (HA) van nature in vrijwel elke cel van het lichaam voorkomt, wordt het in de grootste concentraties in het huidweefsel aangetroffen. Bijna 50% van de HA-lichamen wordt hier gevonden. Het wordt aangetroffen in zowel de diepe onderliggende huidgebieden als de zichtbare epidermale toplagen. De jonge huid is glad en elastisch en bevat grote hoeveelheden HA die ervoor zorgen dat de huid jong en gezond blijft. De HA zorgt voor continu vocht aan de huid door tot 1000 keer zijn gewicht aan water te binden. Met de leeftijd neemt het vermogen van de huid om HA te produceren af.

De huid is het grootste orgaan van het lichaam en omvat ongeveer 15% van het lichaamsgewicht. Ongeveer 50% van het hyaluronzuur in ons lichaam bevindt zich in de huid. HA en collageen zijn essentieel voor het behoud van de huidlagen en -structuur. Het is het collageen dat de huid stevigheid geeft, maar het is het HA dat het collageen voedt en hydrateert. Stel je het collageen voor als de rekbare vezels die de huid weer in vorm brengen wanneer ze worden uitgerekt. Collageen is als een elastiekje, maar rek dat elastiekje een miljoen keer uit, zoals we doen met onze huid en zonder enig vocht. Uiteindelijk raakt dat elastiekje overbelast (doorhangend), droogt het uit en zal het waarschijnlijk breken. Dit is vrijwel dezelfde manier waarop het collageen in onze huid reageert, waardoor onze huid vocht nodig heeft. Stel je nu voor dat hetzelfde elastiekje de hele tijd onder water een miljoen keer is uitgerekt. De kans dat dat elastiekje uitdroogt en breekt, is minimaal. Beschouw het hyaluronzuur als het water dat het collageen vochtig en elastisch houdt. Collageen wordt continu omgeven en gevoed door de gelatineuze HA-stof. De jonge huid is glad en zeer elastisch omdat deze hoge concentraties hyaluronzuur bevat, waardoor de huid gezond blijft. Naarmate we ouder worden, verliest het lichaam het vermogen om dezelfde concentratie in de huid vast te houden. Naarmate het HA-gehalte in de huid afneemt, neemt ook het vermogen van de huid om water vast te houden toe. Het resultaat is dat de huid droger wordt en het vermogen verliest om de hydratatie te behouden. Hyaluronzuur werkt als ruimtevuller door zich aan water te binden en zo de huid kreukvrij te houden.

ECM (grondstof)
De extracellulaire matrix (ECM) is een gelatineuze (gelachtige) vloeistof die bijna alle levende cellen omringt en essentieel is voor het leven. Het geeft structuur en ondersteuning aan het lichaam en zonder dit zouden we slechts een biljoen cellen zijn zonder vorm of functie. Het is in wezen de mortel tussen de stenen. De huid, botten, kraakbeen, pezen en ligamenten zijn voorbeelden waar de ECM zich in het lichaam bevindt. De ECM is samengesteld uit materiaal (vezelachtige elementen), genaamd elastine en collageen, omgeven door een gelatineuze substantie (hyaluronzuur). De rol van HA in de ECM is om de rekbare vezels in het lichaam te helpen overstrekken en uitdrogen door ze voortdurend te baden in deze voedzame, gelatineuze vloeistof op waterbasis. Het dient ook als een prachtig medium waarmee voedingsstoffen en afval van en naar de cellen van deze structuren worden getransporteerd. Deze vloeistof zou niet bestaan ​​zonder het vermogen van het HA-molecuul om tot 1000 keer zijn gewicht aan water te binden.